Kotły kondensacyjne to najpopularniejsze urządzenia wybierane przez inwestorów do ogrzewania budowanych budynków. Jest to ekonomiczny i wydajny sposób na grzanie. Kondensacja w piecu to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalania materiałów opałowych wydobywczych, składających się głównie ze związków węgla i wodoru, otrzymuje się CO2 i parę wodną. Woda jest też jednym ze składowych wybranego materiału opałowego i powietrza, które dochodzi do palnika pieca. W wyniku tego gazy spalinowe z pieców w w dużej mierze złożone są z pary wodnej. Standardowe piece bez możliwości procesu kondensacji nie wykorzystują całej energii zawartej w spalanym w nich paliwie. Cząstka, określana ?ciepło utajone?, ulatuje z parą wodną wraz ze spalinami. By do ogrzewania c.w.u w piecu było wykorzystane również ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skondensować, ponieważ w takim procesie jest uwolniona energia cieplna. W warunkach, które występują w układzie odprowadzania spalin pieca kondensacyjnego (skład mieszanki gazu, ciśnienie), w łatwy sposób ulega ona skropleniu, czyli przechodzi ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczy by gazy spalinowe obniżyły swoja temperaturę w wymienniku ciepła kotła do temperatury punktu rosy, która dla gazu ziemnego wykorzystanego w najlepiej regulowanym palniku wynosi około 57°C. Utworzony kondensat, czyli skondensowana para wodna, to pozostałość całego procesu. Jest pompowany poprzez odpływ kondensatu na zewnątrz kotła.